Tan

Geny grupy A warunkują rozmieszczenie feomelaniny, barwnika żółtego, i eumelaniny, barwnika barwy czarnej, tak w obrębie pojedynczego włosa (agouti), w obrębie całego ciała (A^y,aa) czy też strefowo w formie np. pręgowania (A^vy). Jednym z przykładów takiego strefowego zabarwienia jest podpalanie,  zależne od genu a^t. Gen ten na grzbiecie zachowuje się jak gen recesywny natomiast na podbrzuszu dominuje  i daje tam inny – żółtopomarańczowy – kolor.

Podpalanie w najprostszej postaci to odmiana black tan – czarna z pomarańczowym brzuchem, choć podpalane mogą być myszy agouti, niebieskie, czekoladowe, lilac, dove, kolor brzucha bywa jednak u niektórych z nich nie dość intensywny, bo rozjaśniony genami różnych „rozcieńczeń” (b, d). W skrajnej postaci ten sam gen a^t warunkuje czysto biały brzuch u odmian z recesywnymi genami z grupy c, szczególnie homozygotyczne rozjaśnienie genami szynszylowymi nazywane jest fox. Jednak nie wszystkie kombinacje c przy at są standardowe, a tylko homozygoty cch/cch i oraz ce/ce i ce/c dla foxów beige i bone.

Wzorzec odmian tan wymaga, by zakres pomarańczowych  włosów ograniczał się do podgardla, brzucha i wewnętrznych stron łapek i  odcinał się wyraźną równą linią od koloru czarnego, w praktyce jednak powszechnie spotyka się myszy z pojedynczymi żółtymi włosami za uszami i koło odbytu. W odmianie tan dąży się do ich eliminacji w przeciwieństwie do foxów, gdzie takie rozjaśnione – w tym wypadku białe – włosy nazywa się „srebrzeniem”.

 

Na zdjęciach samczyki black tan i dove tan oraz ciekawostka: niestandardowe niebieskie myszy z genem himalajskim c^h, u których brzuchy są czysto białe.