Syjamy i himalaje.

Kilka gatunków zwierząt domowych – przede wszystkim koty, ale i myszy, szczury, króliki, świnki morskie, fretki  - występują w odmianach syjamskich i/lub himalajskich.

Recesywny gen c^h,  będący genem pewnego rodzaju albinizmu, jako homozygota c^h/c^h  daje właśnie ubarwienie syjamskie.
W kombinacjach z innymi recesywnymi genami z serii c daje odmiany: himalajską (c^h / c), colorpoint beżowy (c^e / c^h) i burmańską (c^ch / c^h) (poniżej blue burmese).

 

 

Noworodki myszy syjamskich są nieodróżnialne od albinosów , a wybarwianie zaczyna się w wieku około tygodnia i może potrwać nawet kilka miesięcy. Na zdjęciu miot blue burmese.

 

 

Oczy myszy c^h / c^h nie są pigmentowane przy urodzeniu, ale stają się ciemniejsze wraz z wiekiem. Chociaż syjamy i himalaje mają czerwone oczy, to genetycznie rzecz biorąc są to odmiany o czarnych oczach (P), a czerwony  kolor jest spowodowany przez gen serii c.

 

Niewątpliwie najciekawszym problemem przy tej mutacji jest zależność wybarwiania się od temperatury otoczenia. Aktywność tyrozyny, kontrolowana przez geny serii c , w przypadku genu c^h zwiększa się w niskich temperaturach, dlatego wybarwienia syjamów pojawiają się na „zimnych” częściach ciała: ogonie, uszach, stopach i końcu pyszczka. Hodując zwierzęta w zimnie uzyskamy ciemniejsze odcienie, które w czasie upałów zbledną.