Istnieje wiele genów wpływających na kolor sierści u
myszy. Zważywszy, że nowe mutacje wpływające na tę cechę mogą się pojawiać nadal
– może ich być nieskończenie (to chyba jednak za duże słowo) wiele.
Jest pięć podstawowych loci z takimi mutacjami: A, B, C, D
i P. Kolor warunkują również takie mutacje jak ln, pe czy pa, ale najpopularniejsze są odmiany z
mutacjami na owych podstawowych pięciu loci.
I jeszcze jedna uwaga – chodzi o kolor, a nie wzór włosów
czyli np. łaty lub przemieszanie włosów w różnych kolorach jak np. roan.
Locus A to miejsce genów agouti i non-agouti. Podstawową
odmianą barwną jest mysz o ubarwieniu dzikim – agouti. Mutacje na loci A
modyfikują wzór agouti (żółto-czarny) w różnym stopniu – od jednego ekstremum w
postaci czysto żółtych włosów – do drugiego – czarnych.
Mutacje recesywne na loci B to geny zamieniające czarną
eumelaninę na brązową.
Mutacje recesywne c
to geny różnego stopnia albinizmu, który
czasem jak albinizm nie wygląda (ubarwienie syjamskie, szynszyle).
Mutacja recesywna d
zmienia strukturę włosa zbijając pigment
w grudki i zostawiając „puste” przestrzenie, dające efekt rozbielonego koloru.
Również mutacja p
rozcieńcza kolor redukując kolor czarny,
nie modyfikując żółtego.
Na schematach przedstawiłam wpływ omawianych mutacji w trzech wariantach: na myszy o dzikim
umaszczeniu i na ekstremalnie żółtej oraz na czarnej. Ponieważ są to mutacje
recesywne brałam pod uwagę ich postać homozygotyczną. Niektóre postaci
heterozygotyczne są również bardzo interesujące i uznane za standardowe (
szynszyla, burmese). Większość kombinacji barwnych to jednak odmiany
niestandardowe – nieuznawane. Nie znaczy to, że nie znajdują one swoich
amatorów lub że za standardowe nie zostaną uznane w przyszłości.
Oczywiście lepiej byłoby pokazać zwierzęta na zdjęciach,
nie posiadam jednak – i nie zamierzam – wszystkich tych odmian barwnych.
